"คุณบัณฑิตเคยบอกว่า เราเป็นคนควบคุมความคิดของเราเอง ถ้าหากว่า ความคิดหรือ อารมณ์ลบๆ นั้นเกิดจากการกระทำใครบางคนทำให้เราโมโห หรือไม่พอใจ บางครั้ง มันยากต่อการมองให้เป็นบวก คุณบัณฑิตมีคำแนะนำสำหรับการจัดการทางอารมณ์และความคิดของตัวเราเองในขณะนั้นมั้ยคะ"
ผมจะยกตัวอย่างให้เห็นว่า อารมณ์ของเรา ไม่ขึ้นอยู่กับการกระทำหรือวาจาคนอื่น
และการเอาชนะ ก็ไม่ได้เกี่ยวกับความ “ยาก ง่าย” อย่างที่คุณคิดเลยด้วยซ้ำ
ตัวอย่างที่ 1
สมมติว่า ผมขับรถคุยกับครอบครัวอย่างมีความสุข อยู่ดีๆก็มีอันธพาลขับรถมอเตอร์ไซค์มาข้างๆ แล้ว"ยกนิ้วกลาง"ให้
สมมติอีกว่า ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า การยกนิ้วกลางให้คนอื่น มีความหมายว่าอย่างไร
เป็นสัญลักษณ์ของฝรั่ง หรือวัฒนธรรมไหนก็ไม่รู้
ในบางประเทศ อาจหมายความว่า “เอ็งเก่ง” ก็ได้
พูดง่ายๆ...
การยกนิ้วกลางนั้น “ไม่มีความหมาย” สำหรับคุณ
ผมต้องโกรธด้วยหรือ แค่เขาใช้สรีระของร่างกายทำอะไรแปลกๆ กับมือของเขา
คุณเคยคิดไหมว่า มันตลกมาก ที่คนอื่นยกนิ้วกลางให้ แล้วเราต้องโกรธ หรือรู้สึกไม่ดี
เขามีอำนาจมากไปแล้วมั้ง!
เขาลงทุนแค่เลื่อนนิ้วนิดเดียว ก็ทำให้เราขาดความสุขสงบไปได้ชั่วครู่ หรือโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
บางคน สามสี่วันยังกลับมาคิดแล้วโมโหได้เป็นระยะๆ เสียเวลารวมๆกันไปหลายชั่วโมง
เสียสุขภาพจิตอีกต่างหาก
ส่วนเจ้ามอเตอร์ไซค์คนนั้น ขับรถต่อไปอย่างไม่รู้ไม่ชี้
ถ้าเขารู้ว่า เขามีอำนาจขนาดทำให้คุณเสียเวลาเสียสุขภาพจิตได้ขนาดนั้น เขาคงสะใจมาก
ผมไม่มีทางให้คนอื่นมีอำนาจเหนือผมขนาดนั้นหรอก
และคุณก็ไม่ควรให้คนอื่นมีอำนาจเหนือคุณได้
Ignore them! จงเพิกเฉยใส่คนแบบนั้น
สิ่งทางลบที่คนอื่นทำ มัน“ไม่มีความหมาย”สำหรับคุณเลย
จิตวิญญาณของคุณ ใหญ่เกินไปที่จะมาสนใจเรื่องไร้สาระแบบนั้น
คุณมีเรื่องสำคัญๆต้องคิดเยอะแยะ มีความฝันใหญ่ที่กำลังปั้นให้สำเร็จอยู่
ไม่มีเวลามาสนใจเรื่องเล็กๆ ของคนลบๆ
สรุป สังเกตว่า...
การกระทำหรือวาจาทางลบของคนอื่น ไม่ใช่สาระสำคัญ
สำคัญที่ “ความหมาย”ที่ เราเองเป็นคนให้
เน้น “เราเอง” เป็นคนให้
ฉะนั้น “เราเอง” เป็นคนควบคุม
“เราเอง” ก็เลือกที่จะให้ความหมายใหม่กับมัน ก็หมดเรื่อง
ผมก็คิดซะว่า การยกนิ้วกลาง (หรือการกระทำ วาจาทางลบของคนอื่น) เป็นคำชม
แล้วก็อาจยิ้มตอบ
หรือถ้าจิตวิญญาณคุณสูงส่งมากๆ (วิทยายุทธขั้นปรมาจารย์)
คุณก็ “อวยพร”ให้เขา ส่งความรักให้เขา
แล้วก็รีบกลับไปคิดเรื่องสร้างสรรค์อย่างรวดเร็ว
ตัวอย่างที่ 2 พรุ่งนี้
